Met de jongste naar Bartiméus in Zeist

Begin mei zijn wij met onze jongste zoon naar Zeist geweest voor onze eerste afspraak bij Bartiméus. Op dat moment zijn er nog niet heel veel testen die ze kunnen doen met onze zoon maar uit hetgeen wat ze wel konden doen bleek dat hij op dat moment ver achter liep met de ontwikkeling van zijn ogen in vergelijking met leeftijdsgenootjes. Op dat moment was hij 3 maanden. Ze hebben ons toen tips gegeven waarmee wij aan de slag konden om hem te helpen met leren kijken. Ook werd er een afspraak ingepland voor 3 maanden later om te kijken of zijn ogen al beter mee ontwikkelen.

Vrijdag 26 augustus was het zover en zijn we met onze jongste zoon voor de 2de maal naar Bartiméus in Zeist afgereisd. Best spannend nadat de uitkomst van de eerste afspraak niet veel belovend was. 

Ze zijn begonnen met wat oogtestjes door verschillende dingen te laten zien. Dan kijken ze of en hoe snel hij die dingen ziet en er dus op reageert. Dit ging al een stuk beter als 3 maanden geleden dus dat was positief! Ook de oogfoto's gaven geen gekke dingen. Dan maken ze met speciaal apparatuur foto's van de binnenkant van het oog. 

Beide uitkomsten waren dus heel positief! Onze jongste zoon heeft geen nystagmus (trillende ogen), onze oudste zoon heeft dat wel. Het voordeel voor de jongste is dat kijken daardoor iets minder vermoeiend is als voor de oudste. Maar doordat hij het op dit moment met zijn oogontwikkeling bijna net zo goed doet als een ander kindje van 6 maanden (hij zit op dit moment maar een heel klein beetje onder de gemiddelde lijn) werd er besloten om nog een test te doen. Dit omdat er zo geen punten zichtbaar waren die te linken zijn aan congenitale stationaire nachtblindheid. Voor deze test moesten er oogdruppels gegeven worden. Dit gaf geen problemen omdat we zo slim waren om de druppels te doen op het moment dat hij de fles kreeg. De druppels moeten een aantal minuten inwerken voordat ze de test kunnen doen. 

In die minuten ging ik toch een beetje twijfelen. Zou het DNA-onderzoek er dan toch naast hebben gezeten? En heeft hij het niet, of? En of het echt twijfelen was of dat je het toch een beetje hoopt dat hij het niet heeft, dat weet ik niet. Maar na een korte inwerkperiode konden ze de test uitvoeren. Niet veel later kwam de oogarts binnen. En inderdaad met deze test konden ze duidelijk zien dat hij, net als zijn oudere broer, congenitale stationaire nachtblindheid heeft.  

Op hoeveel procent zicht hij uit gaat komen is nog niet duidelijk en dat zal ook nog een tijdje gaan duren voor we dat wel weten. Je ogen maken namelijk de grootste groeispurt als je tussen de 3 en 4 jaar bent. Daarna groeien je ogen nog wel tot ongeveer een jaar of 8 maar rond de leeftijd 3 á 4 kunnen ze met grote zekerheid zeggen op hoeveel procent zicht hij zal uitkomen. 

Voor nu doet meneertje het harstikke goed en we wachten gewoon af. Volgend jaar weer een nieuwe afspraak in Zeist en dan met beide zoons. De oudste gaat dan mee voor wat testen om voor de basisschool de goedkeuring te krijgen voor groep 3 t/m groep 8. En de jongste willen ze graag monitoren en bijhouden hoe de ogen zich ontwikkelen.