Toch een controle in het ziekenhuis

‘S middags rond een uur of 4 kwamen we aan op de spoedeisende hulp van een regulier ziekenhuis, het Ikazia waar hij een week eerder geboren was. We hoefde gelukkig niet zo heel lang te wachten totdat de verpleging kwam die hem aansloten op een monitor en de gebruikelijke checks deed en bloed bij hem afnamen om dit te kunnen controleren op eventuele infecties. Daarna kwam de kinderarts en die vertelde ik gelijk dat ik dacht aan een hersenvliesontsteking en de kinderarts nam mij gelukkig heel serieus. Toen de uitslag van het bloedonderzoek binnen was wilde ze ons zoontje een nacht ter observatie houden en starten met een breed antibioticum omdat ze flink verhoogde infectiewaardes in zijn bloed hadden gevonden, ze twijfelde alleen of ze hem wilde opnemen op de  nicu of op de kinderafdeling, het werd toch de kinderafdeling omdat hij met een normaal termijn geboren was. Wel was het zo dat zolang hij opgenomen was ik hem niet live mocht voeden omdat ze wilde weten wat hij binnenkreeg dus moest ik zijn voedingen gaan kolven. 

Op de kinderafdeling kreeg hij nog allemaal testen om te kijken waar de infectie vandaan kwam, zo kreeg hij een plaszakje om om te kijken of hij een urineweginfectie zou hebben, werden zijn oren nagekeken om een oorontsteking uit te sluiten en maakte ze een kweek van z’n navel omdat die er een beetje rood uit zag. Na deze onderzoeken werd er een infuus geprikt zodat hij gelijk kon starten met de antibiotica. Het onderzoek voor een urineweginfectie kwam negatief terug en ook had hij geen oorontsteking, de uitslag van de kweek van z’n navel duurde iets langer en daar moesten we een paar dagen op wachten. 

Nadat zijn infuus geprikt was mocht hij terug naar zijn kamer en wilde ik net gaan kolven voor zijn volgende voedingsmoment toen hij iets in saturatie daalde en ritmisch met zijn ogen begon te knipperen en met zijn rechterarm begon te schokken, dit duurde een paar tellen en daarna begon hij keihard te huilen, gelukkig kwam de verpleegkundige de kamer in omdat ze dus gezien had dat hij in saturatie daalde. Ik vertelde wat hij met zijn ogen en arm deed en ze vroeg of ik het wilde filmen als hij dit nog een keer deed. Niet veel later deed hij dit weer en begon ook zijn rechterbeen mee te doen. De verpleegkundige kwam net binnen op het moment dat de aanval gestopt was want ze zag weer een saturatiedip, waarop de besloot om de kinderarts op te roepen. Dit was een andere kinderarts dan die we eind van de middag hadden en ik vertelde mijn zorgen aan haar. Toen ze het filmpje zag zei ze tegen me dat ik nog wel eens gelijk kon hebben en ze veranderde zijn antibiotica naar een andere soort die hersenvliesontsteking aanpakt. 

De kinderarts was zijn kamer nog niet uit of ons zoontje crashte en hij werd gelijk door de verpleegkundige en de kinderarts naar de crashkamer gebracht, nog voor dat ik verwerkt had wat er gebeurde waren ze weg en ik wist niet waar naartoe. Gelukkig kwam er gelijk een andere verpleegkundige naar mij toe die mij de weg wees naar ons zoontje. Ik mocht alleen nog niet naar binnen omdat ze met hem bezig waren en heel de kamer vol stond met artsen. Toen ik naar binnen mocht hebben ze verteld wat ze gedaan hadden en waarom de hele kamer vol stond met artsen en verpleegkundigen, ze hebben ons zoontje namelijk moeten reanimeren en aan de beademing moeten leggen en toen besefte de artsen dat hij veel zieker was dan hun dachten. De artsen hebben toen hij weer stabiel was overleg gehad met het Sophia kinderziekenhuis en toen is er besloten om hem daarnaartoe over te plaatsen omdat wat hij had te complex was voor het Ikazia, terwijl ze nog niet wisten wat hij echt had, wel dachten ze dat ik toch wel eens gelijk zou kunnen hebben en hij een hersenvliesontsteking had. 

Na een kwartier kwam de ambulance die ons naar het Sophia kinderziekenhuis bracht. Hier werd hij gelijk opgenomen op de kinderIC. 

In de volgende blog vertel ik wat er allemaal gebeurt is op de kinderIC