De geboorte van onze zoon met macrosomie

Tijdens mijn zwangerschap ben ik tot het einde toe in beweging gebleven. Ik ging er dagelijks op uit met mijn dochter van 2 jaar en probeerde mijn lichaam sterk en soepel te houden, soms iets te enthousiast want dan kon ik snachts amper meer uit bed komen en deed alles pijn omdat ik mezelf had overbelast. Daarnaast at ik vanaf ongeveer week 34 elke dag een paar dadels – ik had gelezen dat dat zou kunnen helpen bij een vlottere bevalling ik at ze namelijk ook bij mijn dochter in de zwangerschap, en het voelde goed om alles te proberen zodat ik tijdig zou bevallen en niet alsnog ingeleid hoefde te worden.

Op 9 april 2025 toen ik 37+5 zwanger was werd ik rond 06.00 wakker van vocht verlies. Ik verloor ook al 2 dagen stukjes slijmprop  dus ik dacht ach dit is vast waterige afscheiding waar veel vrouwen mee te maken hebben aan het einde van de zwangerschap ik deed voor de zekerheid een verbandje in maar ik verloor niks meer. Het zal wel vals alarm geweest zijn dacht ik,  later die dag ging ik  nog met mijn dochter op bezoek bij mijn moeder een half uur rijden alsof er niks was gebeurd. 

De volgende dag gebeurde precies hetzelfde ik werd wakker en dit keer lekte er echt wel meer vocht , dit moesten haast wel mn vliezen zijn. Ik belde het ziekenhuis om te vragen wat ik moest doen. Ik had die dag al een afspraak om 11 uur dus ik mocht afwachten tot dan. gelukkig was het de vrije dag van mijn man dus hij en onze dochter konden ook mee. Voor alle zekerheid had ik de vluchtkoffer meegenomen in de auto.

Ik moest op mijn hand blazen en toen zag ze inderdaad dat er druppeltjes vruchtwater lekte. Aangezien mijn vliezen achteraf dus al meer dan 24 uur gebroken waren werd er gelijk een swap afgenomen om te kijken of ik geen streptokokken infectie had. Ik vroeg of ze mijn ontsluiting kon checken en wat bleek ik had al 3cm ontsluiting, ze heeft me gelijk gestript in de hoop dat dit nog even een extra zetje kon geven .Ook moest ik aan het CTG om te kijken of de hartslag van onze zoon nog goed was, die was gelukkig in orde net zoals de uitslag van de streptokokken.

Er werd een plan gemaakt, ik mocht die dag op mijn verzoek nog terug naar huis sinds alles er nog goed uit zag. hier was ik heel blij om. Indien er snachts niks zou gebeuren moest ik mij op 11 april om 07.50 melden voor toch een inleiding , maar gelukkig hoefde ik dan geen ballon meer en zouden ze gelijk mijn vliezen  kunnen breken aangezien ik al ontsluiting had.

Terug thuis begon ik gelijk van alles te doen wat ik nog gedaan wilde hebben , alle was wegwerken , boodschappen bestellen (dat doen we normaal niet maar ik had geen zin meer om nog op pad te gaan), stofzuigen dweilen alles moest klaar zijn zodat ik daarna rust in mn hoofd had om de bevalling af te wachten. Onze dochter werd die middag al vast opgehaald om te logeren. 

Het was heel raar om te weten dat je uiterlijk de volgende dag zou gaan bevallen, mijn vader kwam s avonds nog even op de koffie om mij nog een laatste keer te zien voor de kleine kwam. Daarna probeerde ik optijd te gaan slapen maar ik was erg onrustig, ik moest elk kwartier uit bed om te plassen en toen ik eindelijk een uurtje sliep werd ik tegen 01.00 wakker omdat mn vliezen volledig waren gebroken. Alles was nat, ik stapte uit bed en je hoorde het op de grond stromen, ik ben naar beneden gegaan en ben onder de douche gestapt, , nadien begon mijn lichaam te shaken van de spanning of omdat mn lichaam wist dat het nu ging gebeuren, ik belde het ziekenhuis op want ik moest bellen als mn vliezen volledig braken , ik mocht gelijk komen of kon nog even afwachten tot de weeën begonnen, ik koos om even te wachten, maar toen ik de telefoon ophing kwamen de weeën al gelijk op gang, ik pakte snel de weeën timer erbij en ze kwamen direct om de 3 minuten. Mn man kwam naar beneden omdat hij het had gehoord , we besloten toch maar gelijk naar het ziekenhuis te vertrekken aangezien de bevalling van onze dochter ook vrij snel verliep en het dit keer nog wel veel sneller zou kunnen gaan.

 Het was een kwartiertje rijden en rond 01.45 kwamen we aan bij het ziekenhuis mn man zette mij af bij de spoed ingang en ging ondertussen vlug de auto parkeren. Ik liep naar binnen en kreeg een kamer aangewezen. Dit was het moment dat ik weer wist waar ik aan begonnen was , ik vond de weeën al niet meer leuk maar ik bleef ze staand opvangen leunend op het bed. Toen kwam er een verpleegster binnen lopen, en dit bleek een bekende van ons te zijn, ze vroeg of ik het goed vond dat ze er bij was of dat ik liever iemand anders had. Ik vond het helemaal prima dat ze erbij was.

Ik kreeg uit voorzorg omdat ik medisch ben een infuus aangeprikt en mijn ontsluiting werd gecheckt. Tot ieders verbazing zat ik al op 7cm ! Dit was waarschijnlijk rond 02.00 

De arts zei we komen over 2 uur nog eens kijken hoe het ervoor staat maar als je eerder iets merkt moet je het zeggen. Ik dacht die is gek, nog 2 uur??!! ik dacht bij mezelf ik roep je over een half uur wel terug want dit gaat geen uren meer duren 😂

Ik werd onder de douche geholpen want dat leek me wel fijn , ik dacht wellicht helpt het warme water iets. Het duurde niet lang of ik lag voorover gebogen onder de douche de weeën waren mega intens en ik wist me geen raad meer. En toen ineens riep ik "HIJ MOET ER NU UIT" verbaasd van mezelf dat ik dat riep kwamen ze allemaal de kamer in, ik werd op bed geholpen en ja hoor volledige ontsluiting. Ik raakte een beetje in paniek omdat het allemaal zo snel ging en mn hoofd het niet kon bij benen. De weeën waren zo intens en dan moest ik ook nog gaan persen. Om 02.27 begon ik met persen en na 7 min is om 02.34 onze zoon geboren.

Hij huilde gelijk en bleef bij mij liggen het eerste uur. Er werd oxytocine in het infuus gedaan zodat de placenta los kwam. Die was er met 10 minuten ook uit. Ik ben maar 100ml bloed verloren wat heel erg weinig is.

In het eerste half uur heeft hij gelijk aan de borst gedronken wat heel goed ging. En tot mijn verbazing had ik enkel een schaafwondje wat niet gehecht hoefde te worden. 

Na een uur werden er foto's genomen van hem en de placenta, ik wilde namelijk een halve lotus (dus dat de navelstreng pas doorgeknipt word nadat de placenta er uit is)

Nadien werd de navelstreng door geknipt en werd hij gemeten en gewogen. Dat hij groot was dat klopte. 4120gr en 52cm bij precies 38 weken. We moesten daarom 12 uur lang blijven om zijn glucose te meten en ook vanwege de langdurig gebroken vliezen.

Door de enorm snelle bevalling van 1,5 uur had ik wel hele erge naweeën, vooral bij elke voeding lag ik te puffen alsof ik nogmaals aan het bevallen was. Gelukkig werd dit na 2 dagen beter.

Natuurlijk,snel en krachtig zo wil ik mijn bevalling omschrijven, ik kijk terug op een droom bevalling  waarin al mijn wensen zijn vervuld zoals de halve lotus, gouden eerste uur, geen complicaties of medische interventies, weinig bloedverlies, geen inleiding en ook heel fijn dat we wisten dat het ging gebeuren zodat onze dochter al tijdig was opgehaald anders hadden we wellicht het ziekenhuis niet gehaald.

Lucas Allan Jace

11-04-2025

4120gr

52cm

02.34 uur

38+0 weken zwangerschap 

voor alle mama's die ook te horen kregen dat ze een grote baby verwachten ik hoop dat mijn positieve ervaring jullie gerust kan stellen en heb vertrouwen in je lichaam 💗