Pubers: helemaal zo gek nog niet

Mijn dochter is 11 geworden. EL-LUF! Ik heb weliswaar al een jaar kunnen wennen aan het idee om een tiener in huis te hebben, op de een of andere manier vind ik 11 nóg heftiger.

Het laatste jaar is er dan ook aardig wat veranderd.

🐣 Ze verloor haar interesse in speeltuinen. Helemaal begrijpelijk natuurlijk, maar het blijkt ook best lastig als je nog een jonger kind hebt thuis dat daar nog wél graag naartoe gaat. Nu is het in weekenden en vakanties zoeken naar een activiteit die iederéén leuk vindt. Respect voor ouders die nog meer kinderen hebben van verschillende leeftijden!

🐣 Haar sociaal leven werd steeds meer ‘privé’. Ik durf te wedden dat er van alles speelt, vooral tussen die meiden onderling. Maar nu ze in principe zelfstandig naar huis komt na een afspraak bij vriendinnen, krijg ik minder mee. Praten over vriendschappen, verliefdheid en dergelijke dingen doet ze mondjesmaat. Wat vast heel normaal is op die leeftijd.

🐣 Ze kreeg een eigen telefoon. En phoe, dan krijg je er als ouder toch ook een heel nieuw domein bij. Appgroepjes met gemiddeld 200 berichten per dag, die je het liefst wel even wilt doorscrollen om te zien of het er wel een beetje vriendelijk en gepast aan toegaat. Een juiste balans vinden tussen het bewaken van veiligheid en welzijn, en het gunnen van privacy aan je tiener.

Ze ontdekt de wereld. Gaat nu liever prullaria shoppen dan naar Monkeytown. Maakt liever een vlog met vriendinnen dan een knutselwerk. Het ene moment wil ze vrijheid en afstand, het andere moment kruipt ze op de bank lekker tegen me aan.

De puberteit zal uiteraard wel de nodige uitdagingen met zich meebrengen. Maar dat ze de K3-leeftijd is ontgroeid betekent ook dat we af en toe lekker met z’n tweeën een weekendje weggaan – en dan naar een grote stad in plaats van naar een bungalowpark. Dat we hele andere gesprekken hebben over wat er speelt in de wereld. Dat ze alles eerst proeft en daarna tactvol laat weten of het haar smaakt, in plaats van meteen te gaan krijsen ‘lust ik nie’. Dat ze me op de hoogte houdt van alles wat ‘in’ is, ook al voel ik me daardoor een oude taart. Dat ik niet meer altijd twee kinderen hoef mee te slepen naar de supermarkt.

Pubers: helemaal zo gek nog niet.