Je ziet het gebeuren......

Wat was iedereen toch gehaast met de kerstdagen en het geduld van menige mensen was ook ver weg te zoeken. Ik was in de eerste week van de kerstvakantie met de meiden naar Darteldome geweest, meiden lekker klimmen en klauteren en ik kon even 2 uurtjes lekker genieten van een boek en koffie. Achterbuurjongen mee en hup. Na 3 uur naar de supermarkt om even wat boodschappen te doen. 

Nu heb je een zebrapad bij ons supermarkt (AH) waar je dus van AH naar de parkeerplaats kan lopen. Mijn oudste liep voorop en ik liep er ca 0,5 meter achter. Vanuit mijn ooghoek zie ik een auto aankomen die zeker nog 8 meter verderop is, echter komt die steeds dichterbij, dichterbij, dichterbij, en remt niet!! Op het moment dat ik heel hard EVA schreeuw, trapt de auto volop in de remmen, en zie ik in mijn hoofd het ergste scenario voorbij komen. De bumber van de auto, raakt Eva nét niet. Ik heb nog nooit zo hard haar naam gegild, en de pijn die ik mijn borst op dat moment voelde is niet met een pen te beschrijven. De bestuurder draait nog zijn raampje open, en zegt dus wat nou?? Omdat ik dus flink stond te foeteren op hem. Omdat ik dus mijn jongste mee had en buurjongen van 4, en Eva die ook geschrokken was, vond ik het niet waard om de bestuurd nog verder de wind van voren te geven. 

Thuis gekomen heb ik mijn man, uit zijn call gehaald van zijn werk, en heb heel hard gehuild, in mijn hoofd zag ik Eva echt aangereden worden, in mijn hoofd zag ik Eva al in het ziekenhuis liggen of nog erger.... Een ongeluk zit een klein hoekje, en dit liep nog meer nét goed af