Terwijl er op dat moment een stukje van hem in mijn buik aan het groeien was, ging mijn hart kapot

Ik denk dat het ongeveer 3 uur 's nachts was. De stilte hing door het huis heen, maar daar zat ik dan. 11 weken zwanger, op de wc, te scrollen door de telefoon van mijn ex. Mijn hart klopte in mijn keel, ik had zo het gevoel dat ik iets ging vinden wat ik niet wilde weten.

Het stomme is dat ik normaal keek in zijn whatsapp of berichten of zocht naar apps die hij niet op zijn telefoon hoorde te hebben, maar dat deed ik deze keer niet. Wat me niet lekker heeft gezeten gedurende deze hele periode, is dat hij aangaf contact met haar te hebben gehad (nadat ik hem had geconfronteerd met dat Facebook bericht). Terwijl hij altijd heeft gezegd haar nummer verwijderd te hebben, al vanaf het moment dat zij hem zogenaamd lastig begon te vallen, dus al een aantal jaar geleden. Ook heeft hij in een ver verleden gezegd dat als je vreemd gaat, dat je dan het beste die persoon onder een mannelijke naam kunt opslaan op je telefoon, zo is dat contact het best verstopt. Niet te vergeten dat ik ook haar contactgegevens nog in mijn telefoon had staan en dus een telefoonnummer had om mee te vergelijken.

Ik ben teruggegaan in zijn telefoongeschiedenis rond de tijd dat ik hem confronteerde met dat bericht en vanaf daar was het heel makkelijk. Zijn hele bel geschiedenis stond vol met telefoongesprekken met 'Henk', wiens nummer overeenkwam met het nummer wat ik van haar had in mijn telefoon. Ook dit klinkt weer te bizar voor woorden, maar ze praatte iedere dag. Meerdere keren. Soms gesprekken van 2 uur, soms gesprekken van 10 minuten. Als hij de straat was uitgereden had hij haar al aan de lijn. En op de momenten dat ik al in bed lag en hij op zolder wilde liggen voor zijn rust, had hij gesprekken met haar tot diep in de nacht.

Ik heb met mijn mond open op het toilet gezeten, starend naar de telefoon en ik kon niets uitbrengen. Ik zag dat het contact eind maart was gestopt, abrupt, en dat hij haar sindsdien niet meer had gebeld (het was op dat moment juni), dus hoe het nu tussen hun zat, ik had geen idee. Boos ben ik de slaapkamer ingelopen en heb hem geconfronteerd met het feit dat zij dagelijks contact hadden. Mijn ex was zowel slaapdronken als gewoon dronken en werd boos dat ik hem wakker had gemaakt en in zijn telefoon had gekeken. De boodschap was kort en krachtig, ga slapen en stop met zeiken.

De volgende dag gingen we naar de Efteling en ik ben er daar niet meer over begonnen. Door mijn niet aangeboren hersenletsel kan ik extreem slecht tegen prikkels en een paar uurtjes naar de Efteling slokte al mijn energie op. Gelukkig heeft het park rustruimtes, waar ik veel gebruik van heb gemaakt en waardoor ik zelfs een uurtje heb kunnen slapen. Ik kan me weinig herinneren van de momenten in het park zelf, ik voelde me zo machteloos dat mijn gevoel werd afgedaan als iets stoms en iets wat in mijn hoofd zat. Dat feiten werden verdraait en ik maar geen antwoorden kreeg op de vragen die ik stelde. Eenmaal thuis ging hij naar boven om bij te komen van de paar uurtjes in het park, terwijl ik voor onze zoon zorgde. ik had er zo genoeg van dat ik geen antwoorde kreeg en realiseerde me dat er op dit moment maar 1 persoon was die me antwoorden kon geven, 'Henk'. 

Ik heb haar een berichtje op whatsapp gestuurd waarin ik heb gezegd te willen weten wat er tussen hun speelt. Dat ik weet dat er meer is, maar dat hij me geen antwoorden geeft en ik graag duidelijkheid wil, binnen 20 minuten had ik die antwoorden. Ze ontkende hun relatie niet en gaf aan dat ze jaren lang verliefd op hem is geweest, dat hij haar vertelde dat hij net zo gek was op haar als zij op hem.  Zij wist vanaf het begin van mij af, maar kreeg te horen dat hij voor haar zou kiezen, alleen dat gebeurde maar niet. Op een gegeven moment was ze er zo klaar mee, dat ze mij een bericht wilde sturen op alles op te biechten. Toen ze vertelde aan hem wat ze van plan was heeft hij gedreigd zichzelf van het leven te beroven en toen is pas voor haar duidelijk geworden dat de intenties die hij had niet de juiste waren. Al heeft ze daardoor ook mij geen bericht meer gestuurd. Ze bood haar excuses aan en stuurde screenshots mee als bewijs dat ze al die jaren een relatie hadden gehad en elkaar waren blijven zien.

Wat me het meest bij is gebleven is de echo foto die ze meestuurde. Ze is jaren geleden zwanger geraakt, van mijn ex, ze was toen zelf 18 jaar (hij destijds 27) en heeft een abortus ondergaan. Dit valt samen met de periode dat ze mij midden in de nacht heeft geprobeerd te bellen. Hij heeft haar over mij en ons leven verteld. 4 dagen nadat ik de diagnose had gekregen van mijn herseninfarct is hij een nacht naar haar toegegaan. Bij mijn hartoperatie was hij er niet, hij was bij haar. Wij konden nooit een weekend weg, daar was het geld niet voor, maar met haar boekte hij dure hotels en B&B's. Toen hij zei zijn Opa op te gaan zoeken in het oosten van het land, was hij bij haar. Zogenaamde 'zakenreisjes' en drukke projecten waarvoor hij een aantal nachten moest overnachten in de buurt waren bij haar/met haar. Meer dan eens was het zelfs zo dat hij mijn creditcard gebruikte om deze hotels te bekostigen, onder het mom dat het terug zou krijgen van de zaak. Hun relatie was gestart voordat hij en ik überhaupt wat kregen en is nooit gestopt.

Ik zie mezelf nog zitten op de bank. Met de foto's van mijn echo in de ene hand en mijn telefoon met haar echo erop in de andere. Hun kindje. Die bestond voordat onze kinderen er überhaupt waren. De man waar ik zoveel ruzies mee heb gehad over het vreemdgaan. Ruzies waarin ik werd beschuldigd van vreemdgaan of het verleden niet te kunnen loslaten. Van het feit dat ik een 'gevoelig' type was en onzeker en niets kon hebben. Huilebalk. Jankerd. Onterecht achterdochtig. Ik ben voor zoveel dingen uitgemaakt en waarvoor? Om uiteindelijk te ontdekken dat ik gelijk had. Dat ik het niet had verzonnen. Terwijl er op dat moment een stukje van hem in mijn buik aan het groeien was, ging mijn hart kapot. 

Ik ben opgestaan van de bank, ben naar de trap gelopen en riep zijn naam. Ondanks dat de adrenaline door mijn lijf gierde was ik zó kalm, alles was ineens zo duidelijk geworden, er was rust in mijn hoofd. Ik had gelijk gehad, en ik was klaar om hem te confronteren met de waarheid..