Eindelijk de waarheid, of toch niet?

'Bob!' Schreeuwde ik naar boven, geen reactie. Nog een keer riep ik zijn naam terwijl ik ondertussen de trap op liep. De deur van de slaapkamer ging open en verschrikt keek hij me aan. 'Pak je spullen maar, want onze relatie is over' riep ik. Ik was zó boos. Ik liep de trap weer af en hoorde hem roepen 'wat bedoel je, waar heb je het over?'. Ik stond ondertussen onderaan de trap en keek hem recht aan. Ik vertelde hem dat ik wist van zijn affaire en dat ik net de bevestiging van 'Henk' had gekregen. Hij probeerde het nog te ontkennen en werd boos dat ik contact met haar had gezocht, waarop ik hem de screenshot van hun laatste overnachting liet zien. 'Graag een kamer aan het einde van de gang, want ik ben een lichte slaper', stond bij de opmerkingen. 

De kleur verdween uit zijn gezicht en zijn toon veranderde. Zijn boze, iet wat arrogante houding, maakte plaats voor een man die net was betrapt op 5+ jaar aan leugens. Hij liep naar beneden en een van de eerste dingen die hij zei, was dat het nooit de bedoeling was dat ik er achter zou komen en dat dit een vervelende wending was na zo'n fijne dag. Ondanks dat alle emoties door me heen raasde, was ik kalm en bedacht en vertelde ik hem dat hij nu 1 kans had om me de waarheid te vertellen. Ik weet nog hoe hij ging zitten, met 1 been opgetrokken op de stoel en tranen in zijn ogen. 'Ben je wel eens verliefd geweest op 2 personen?' Vroeg hij terwijl hij me aankeek. 'Ik wel namelijk'. Langzaam begon hij te praten. Hij vertelde dat hij voor ons allebei wat anders had gevoeld, dat als we 1 persoon waren geweest we zijn 'ideale' vrouw waren. Dat hij een paar keer het contact had geprobeerd te verbreken, maar dat ook zij hem niet los kon laten. Dat ze elkaar vooral zagen als hij zogenaamd naar zijn familie en vrienden in het oosten ging, maar ook zijn 'nodige' werk overnachtingen bleken onderdeel te zijn van zijn van zjin leugens. Hij zei dat ze een paar maanden geleden het contact hadden verbroken en dat dat ook echt zo bleef. Dat was de reden geweest dat hij niet lekker in zijn vel had gezeten, zoals hij het zei had hij intens veel liefdes verdriet gehad. Iets was echt niet makkelijk voor hem was geweest. Ook kreeg ik te horen dat ze inderdaad zwanger was geweest, maar dat ze met iedereen het bed in had gedoken en dat het niet zeker was dat hij de vader van het kind was geweest. Als laatste benadrukte hij nogmaals dat het niet de bedoeling was geweest dat ik hier vanaf wist en dat hij voor mij had gekozen en echt met mij door wilde gaan en het verleden in het verleden laten. 

Ik weet nog dat ik niet eens heb gehuild. Sterker nog op een gegeven moment barste hij in tranen uit en heb ik hem nog getroost om het feit dat hij 'Henk' zo mistte en een gebroken hart had. Nadat hij was uitgepraat heb ik gezegd dat ik nog niet weet wat dit voor onze toekomst zou betekenen. Ik wilde geen keuze maken terwijl ik zo in mijn emotie zat en gaf aan dat ik wilde dat hij bij de geboorte van onze zoon zou zijn en de kraamweek zou meemaken. Dat ik hem tot die tijd gaf om te laten zien dat hij graag bij/ons gezin wilde zijn en dat hij daar de komende maanden moest gaan laten zien. Ook wilde ik in relatietherapie, al was het maar om een goede basis te leggen om als ouders te communiceren dan wel niet als partners. Hij stemde overal mee in en echt zijn best te gaan doen.

Mijn hoofd zat zo vol op dat moment. Ik overzag niet hoe de toekomst eruit zou zien als we uit elkaar zouden gaan. Ik was afgekeurd en kreeg een uitkering, de woningmarkt stond op zijn kop en uiteindelijk kregen we wel nog samen een baby. Hoe lastig ik dat ook vond op dat moment.

Als je bovenstaande stuk hebt gelezen zul je misschien wel denken, zo die man zal er vast alles aan doen om zijn relatie te redden. Spoiler alert, dat was niet het geval. 2 weken na de confrontatie over het vreemdgaan kreeg ik de boodschap dat ik me erover heen moest gaan zetten. Dat ik niet voor altijd in deze emotie kon blijven hangen en hij wilde weer naast me in bed slapen, iets wat ik absoluut niet wilde.

6 weken later ontstond er een ruzie omdat ik vroeg waarom hij nog steeds geen relatietherapeut had benaderd. Ik had al een aantal suggesties naar hem gestuurd, maar deze vond hij niet goed en hij wilde er zelf 1 uitkiezen. Toen ik hem de vraag stelde ontplofte hij en vertelde hij me dat hij al naar een psycholoog ging en aan zichzelf werkte en er daardoor geen ruimte was om met een relatie therapeut te gaan praten. Hij was er daarbij wel overheen en verwachtte van mij hetzelfde. Ook mocht ik niet met iemand in mijn omgeving over zijn overspel praten. Hij zei dat het heel raar was als ik dat zou delen met mijn familie of vrienden en dat zou ook echt de algehele relatie tussen hen verslechteren. 

Ik merkte dat de zwangerschap steeds zwaarder voelde. Wilde hij echt wel bij me zijn, samen als 1 gezin. Hij zegt van wel, maar waarom pakt hij de hulp niet aan dan? Is het normaal dat je dit niet met familie mag delen? Is het normaal dat iemand zo boos op je wordt als de ander de fout in is gegaan? Hoe lang mag ik hier verdrietig over zijn? Ik kreeg steeds meer epileptische aanvallen, wisselde van medicatie, kreeg extra medicatie. had uitvalverschijnselen en kreeg er nieuwe klachten bij zoals hoofdpijn aan 1 kant van mijn gezicht en het zien van een soort aura's/sneeuw achtige vlekken. Ik ging hieraan onderdoor.

Ik vind het lastig om hierover te schrijven, maar ik heb het ook moeilijk gehad met de verbinding voelen tussen mij en mijn (toen) ongeboren kindje. Ik genoot van zijn trappeltjes en de bewegingen die ik voelde. Mijn buik die steeds groter werd. En tegelijkertijd vond ik het ook moeilijk te bevatten dat de vader van dit mini mensje, wiens DNA op dat moment in mijn lichaam zat, me zo had gekwetst.

In oktober ben ik een nacht bij mijn ouders gaan slapen, samen met onze oudste zoon. Er waren werkzaamheden in de straat en ik kan slecht tegen dat geluid. Bob daarentegen bleef in ons huis slapen, hij was overdag toch weg voor werk. De volgende dag kreeg ik een berichtje van 'Henk'. Mijn hart zat in mijn keel toen ik het berichtje opende..