Steeds meer conflict..

Er werd tijdens de bijeenkomst verteld dat ADHD qua erfelijkheid veel makkelijker wordt doorgeven op een jongen, dan op een meisje (70/30). En meteen gingen mijn gedachten aan.. alsjeblieft laat me een meisje krijgen als we zwanger raken.. dat was natuurlijk alweer een signaal.. 

Ik ben geen opgever, en dat is in sommige gevallen goed, maar lang niet altijd..

Kyan ging aan de medicijnen en werd daardoor wat rustiger, maar al snel wilde hij zijn medicijnen niet meer gebruiken en stopte. Hij vond namelijk dat hij zichzelf niet meer was. Dit was een mededeling, ik had hier verder niks op in te brengen. Zijn gedrag kwam daarmee dus terug in het oude, het leek zelfs nog erger te zijn geworden. 

Gelukkig waren er in die tijd ook nog wel de leuke momenten. Zo kreeg ik wel eens een cadeautje of nam hij me mee uiteten. 

Bovendien wilde Kyan graag trouwen, en in het begin van onze relatie had ik daar nog wel oren naar. Maar naar mate onze relatie vorderde kreeg ik meer en meer mijn bedenkingen, moet ik wel trouwen met deze man? Uiteindelijk gooide ik het erop dat het voor mij geen meerwaarde had, en dat is ook zo.. maar ik ben er van overtuigd dat als je onvoorwaardelijk van je partner houdt, trouwen daar zeker bij hoort… ah fijn, we zijn dus nooit getrouwd.

Nadat wij zo’n 6 jaar samen waren besloten we daarentegen wel te stoppen met de anticonceptiepil. Kyan raakte rond diezelfde periode werkloos, en vond het thuis zitten wel prima. Hij had weinig interesse om te werken op dat moment, en het huishouden werd door hem aan het lot (mijzelf in dit geval) overgelaten. Ik werkte op dat moment nog 40uur, dus je kunt je voorstellen dat dit voor de nodige frictie zorgde, aangezien ik naast mijn volledige werkweek ook het huishouden volledig moest doen. 

In dezelfde periode raakte wij twee goede kennissen/vrienden kwijt op heel jonge leeftijd (25 en 28 jaar), dat hakte er flink in. Allebei plots uit het leven weggegrepen, zo maar opeens.. de een een hartinfarct, de ander een ongeval. Op mijn werk liep het ook niet lekker, ik had een nieuwe leidinggevende en die zette mij zonder legitieme reden terug in functie. De beargumentatie was, dat ze niet het vertrouwen hadden dat ik eind dat jaar ging zijn waar ik moest zijn. Ik had het toen natuurlijk hoger op moeten zoeken, maar ik was de wanhoop nabij. 

Ik had de laatste tijd teveel op mijn bord gekregen, gedoe met Kyan, overlijdens, hoge werkdruk, veel stress, en bovendien haf ik de nodige trauma’s in mijn jeugd opgelopen die niet goed verwerkt waren.. ik viel uit op werk, was overspannen, en een week later bleek, ook zwanger..