Door de jaren heen
Wanneer zwanger blijven niet vanzelfsprekend is.
Door de jaren heen, hebben wij het nodige meegemaakt in onze wens naar een prachtig gezin.
Een kleine samenvatting van de afgelopen jaren, waarin ik in volgende blogs meer uitbreid over die hoofdstukken maar hier eerst mee wil beginnen, zodat elk hoofdstuk zijn eigen verhaal kan krijgen..
Onze eerste zwangerschap kwam na 5 maanden proberen, alles nieuw en spannend toen wij die 2 strepen zagen op de test. Een intake bij de verloskundige, een eerste echo en voor het eerst het hartje horen kloppen, helaas had ik bij 11 weken zwangerschap al een te hoge bloeddruk en kwam ik onder controle te staan van een Gynaecoloog. Met 19 weken had ik een controle echo, mijn schoonmoeder kwam met mij mee omdat mijn man helaas moest werken, toen de echo gemaakt werd, bleef het stil, heel stil. De gynaecoloog keek me aan en zei, dit is helaas niet goed.. er is geen kloppend hartje meer.
(in een volgende blog zal dit mijn eerste hoofdstuk worden waarin ik er uitgebreider op in ga)
2017, opnieuw zwanger, de positieve test hadden wij in handen, precies één jaar nadat ik was bevallen van ons stil geboren dochtertje, dat voelde toch ook best wel bijzonder. (het verhaal hierboven)
Echt blij durfde we niet te zijn, natuurlijk wel met het feit dat het ons nog eens gelukt was. Maar we waren vooral bang, bang omdat wij meteen bij de eerste er achter moesten komen dat zwanger zijn helemaal niet zo vanzelfsprekend is zoals dat bij andere soms wel lijkt.
Eigenlijk pas na de 24 weken kregen we wat meer rust, en voelde de zwangerschap goed! we hadden wat meer vertrouwen opgebouwd dat dit kindje er misschien wel eens echt zou gaan komen.
Bij 34.5 weken hebben ze mij moeten inleiden, vanwege een weer veel te hoge bloeddruk die helaas ondanks de medicatie niet naar beneden ging en ik inmiddels zwangerschapsvergiftiging had ontwikkeld en ons meisje beter af was uit mijn buik dan nog langer in mijn buik. Dit werd uiteindelijk een spoedkeizersnee, waaruit ons allerliefste en bijzonder mooie dochtertje geboren werd en nu inmiddels 7 jaar bij ons mag zijn.
Na ongeveer 3,5 jaar besloten wij dat wij ons nog niet compleet voelde en heel graag nog een kleintje wilde, een broertje of lief klein zusje. Opnieuw contact opgezocht met onze gynaecoloog want zonder de juiste behandeling zou het sowieso weer gedoemd zijn te mislukken, na een gesprek en de juiste medicatie gingen wij er weer voor, het was tenslotte bij ons dochtertje ook zo goed verlopen met deze medicijnen dat we er met vertrouwen weer in stapte.
Helaas bleek dit niet zo te zijn en ben ik niet verder gekomen dan 24 weken, waarna er wederom ineens géén hartslag meer te vinden was, en ik opnieuw moest gaan bevallen van een stille baby..
Na nogal wat trauma te hebben opgelopen na dit alles, met heel veel pijn, verdriet en niet begrijpend waarom ons dit tot 2 keer toe moest overkomen.
Hebben wij er 4 jaar over gedaan om doen te besluiten het toch nog een keer te proberen, wel echt met de nodige mentale hulp voor mij de afgelopen jaren zodat ik juist door deze verdrietige gebeurtenissen sterker kon worden.
Dit keer kwamen wij onder behandeling in een universitair ziekenhuis met een professor gynaecoloog die gespecialiseerd is in gecompliceerde zwangerschappen. Inmiddels zijn wij in dat traject ook weer 2 miskramen verder. Die stonden nog niet op ons lijstje zullen we maar zeggen.. de eerste werd een spontane miskraam bij 5,5 week. Daarna meteen opnieuw zwanger en hadden wij bij de 9 weken een eerste echo, waarin te zien was, dat er geen hartslag was en de baby niet groter was geworden dan bij een termijn van rond de 7 weken.. De gynaecoloog geeft aan dat dit pech is geweest, dit komt helaas regelmatig voor en zegt niks over dat het niet meer werkt bij mij.. met dat in ons achterhoofd, overwegen wij nog één laatste keer te proberen om die vurige wens uit te laten komen, daarover later meer!
Bedankt als je tot zover hebt gelezen, het is een hele kluit om te lezen.
Maar voor extra verwerking voelt dit goed om te doen, mijn hele verhaal op papier zetten.
Binnenkort komt het hoofdstuk waarin ik vertel hoe die eerste zwangerschap is verlopen en geëindigd!
Liefs van Lilly
gabriele
Financiering nodig? Vraag een lening aan zonder kosten vooraf! Heeft u een groot project te financieren (renovatie, aankoop, onvoorziene gebeurtenis, enz.) en bent u op zoek naar een snelle en gemakkelijke leningoplossing zonder kosten vooraf? Voor meer informatie kunt u contact met ons opnemen via e-mail: gabrielekreditlukas49@gmail.com Whatsapp: +491632955345
mamaM1990
Heel goed dat je dit van je wegschrijft. Het heeft bij mij met mijn verlies ook enorm gelopen. Verschrikkelijk is het om dit door te moeten maken 😞 ik wens jullie heel veel sterkte en hoop dat jullie wens alsnog uitkomt❤️
naranivanlaarhoven
Wat een heftig verhaal en zware jaren hebben jullie achter de rug! Wij proberen momenteel te accepteren dat een tweede er niet gaat komen na een hoop mislukte IVF pogingen en een miskraam. Ik wil binnenkort ook mijn verhaal opschrijven, maar moet nog de tijd en ruimte vinden. Ik ga je verhalen zeker volgen ❤️
Mamaplaats
❤