Macrosomie, een te zware baby

Aangezien ik medisch ben vanwege mijn hartvormige baarmoeder (hierover kan je lezen in een eerdere blog) kreeg ik uit voorzorg groeiecho s  omdat ik hierdoor meer risico heb op juist een kleinere of slecht groeiende baby.

Vanaf het begin van de zwangerschap liep onze zoon al wat voor op de groei, met de 20 weken echo groeide hij rond p80 (dat wilt zeggen dat er van de 100 kinderen 20 nog groter zijn op hetzelfde termijn. En 79 baby s zijn kleiner) niks om je zorgen over te maken  aangezien wij zelf ook niet de kleinste zijn.

Met 25 weken bleek dat de groei al was gestegen naar p93, maar achja het is maar een schatting je hoort zo vaak dat een groei echo er naast zit ik probeerde me niet teveel zorgen te maken.

Met de groei echo van 31 weken schrok ik wel, onze zoon groeide nu al rond de p98.hij schoot zowat uit de curve. Er werd al gelijk gesproken over een mogelijke inleiding bij 38 weken maar dat we het daar later nog over zouden hebben. 

Met 33 weken had ik weer een groeiecho. Onze zoon groeide wederom op p98/p99. En zijn gewicht werd al ingeschat op 2800/2900 gram. Ik schrok hier behoorlijk van omdat ik nog best een tijd te gaan had. Ik moest maar gaan nadenken om in te leiden met 38 weken omdat de verwachting was dat hij dan al 4kg zou zijn , bij 40 weken 4,5kg 

Een inleiding stond niet op mijn wensen lijstje, ik voelde mij hier heel rot over dit wilde ik absoluut niet. Ik ben mij vervolgens gaan inlezen over alle voor en nadelen.

Nadien moest ik mijn suiker laten prikken 3x op een dag om uit te sluiten of ik zwangerschap diabetes had, dit was niet het geval en dus genetisch een grote baby. 

Ik maakte de keuze dat ik niet voor een inleiding ging mijn gevoel zei nee en daar moest ik naar luisteren. Zowel ik als de baby maakte het goed, ik heb positieve verhalen gehoord van mensen die zijn bevallen van grotere baby s , de kans op vast zittende schouders word niet weg genomen door in te leiden. En waarom zou mijn lichaam een baby maken die er niet uit kan? Nee dat leek mij onlogisch en dus had ik de volle vertrouwen dat het goed zal komen 

Over een inleiding had ik daarintegen slechtere ervaringen gehoord, dat het niet vlotte omdat het lichaam nog niet klaar was, onnatuurlijke weeën en daardoor een ruggenprik willen ect. 

Met 36 weken had ik weer een controle, toen heb ik mijn keuze uitgesproken en dit werd gelukkig begrepen. Het plan was om met 39 weken te gaan strippen indien ik nog niet bevallen was dit stelde mij gerust dat ik mijn lichaam nog de kans kon geven om het zelf te doen. Ik verwachtte sowieso niet om over tijd te gaan sinds onze dochter spontaan met 39+2 weken kwam.

In de volgende blog vertel ik jullie mijn beval verhaal en hoe het verder is verlopen 💗